zondag 3 februari 2013

DRUKWERK IS TERUG!


In 1983 zong Harry Slinger op één van de nummers van de derde elpee van Drukwerk, (N)Iemand wint: ‘Bezuinigen, bezuinigen, geen werk meer. De schulden, de belasting, het stijgt weer. Democratie, wat doe je nou?’ In drie decennia is er dus weinig veranderd. Maar ook de teksten van liedjes als ‘Moeder aarde’(over de uitputting van onze planeet) en  ‘Laat de rijken de crisis betalen’ hebben in al die tijd weinig of niets aan actualiteit ingeboet.
INWISSELBAAR
De originele opnamen van deze songs, allemaal opgenomen in de eerste helft van de jaren ’80, zijn echter wel degelijk door de tand des tijds aangetast. Voor degenen die in die tijd fan waren en Drukwerk veelvuldig draaiden, zullen deze oorspronkelijke versies  door hun nostalgische waarde onovertroffen blijven. Voor alle anderen is er nu een album aanstaande van een hernieuwd Drukwerk waarop 17 oude songs in een fris 2013-jasje zijn gestoken. Het enige oorspronkelijke bandlid is, uiteraard, frontman Harry Slinger. Zijn naam is net zo synoniem met Drukwerk als Mick Hucknall met Simply Red of Debbie Harry met Blondie. Wie er verder achter hen staan om de instrumentale begeleiding en achtergrondkoortjes te verzorgen, is inwisselbaar. Maar daarmee is niet gezegd dat de bandleden stiekem wel van grote invloed zijn.
MARTELING
Tussen 1 januari 1984 en 1 juni 1988 maakte ik zelf deel uit van Drukwerk, als toetsenist. De liedjes uit de meest succesvolle periode van Drukwerk, tussen Je Loog Tegen Mij (1982) en de laatste echte hit Carolien (1984), werden naarmate de samenstelling van de band wisselde, steeds anders uitgevoerd, in arrangementen die het resultaat waren van de verschillende ideeën van de toenmalige bandleden. Wat dat betreft is Slinger een democraat van de zuiverste orde, want hij liet dat allemaal toe en genoot er zelfs van dat er steeds nieuwe versies ontstonden die het voor de duizendste keer zingen van Marianneke of Wat Dom alleen maar leuker maakte. De eerste keren dat hij met een orkestband het land in werd gestuurd door manager Jaap Buys om de gaten in de begroting te vullen waren een marteling voor hem, want hij miste de wisselwerking met zijn bandleden en de steeds weer nieuwe invalshoeken en opvattingen die het spelen met een band zo’n feest maken.
BAARLIJKE NONSENS
In april 2011 was ik er getuige van dat Harry voor het eerst optrad met zijn toen 23-jarige zoon Bram en diens bandje, in een kroeg in Zaandam. De jongens hadden een aantal oude Drukwerksongs opnieuw gearrangeerd en met zichtbare lol en trots liet senior zich door junior en de zijnen begeleiden. Een kleine twee jaar later is er nu dan een cd met 17 oude Drukwerksongs uitgevoerd door deze 2013-versie van Drukwerk, geproduceerd door Ton op ‘t Hof.  Hetzelfde spelplezier van die bijzondere avond in dat Zaanse café is  regelrecht overeind gebleven. Met name voornoemd Bezuinigen, Moeder Aarde en Hee Amsterdam zijn tijdloos goeie nieuwe versies. De kracht van het album is juist die tijdloze benadering: met name Bram Slingers toetsenwerk heeft een lekkere seventies-feel, maar zonder dat het ouderwets klinkt.  De enige knieval voor de tijdgeest is het gesproken intro van Schijn Een Lichie Op Mij, waarin Harry het nu over Facebook en Twitter heeft, maar dat verder gelukkig nog steeds dezelfde baarlijke nonsens is als 30 jaar geleden. Harry is overigens opvallend goed bij stem op zijn 63e. Sterker nog: hij zingt klassen beter dan op de oorspronkelijke opnamen van 30 jaar geleden. Dat alleen al is een reden om deze aanstekelijke collectie te beluisteren. Zelfs al staan er maar twee liedjes van mij op…